Takie pytanie zadała piętnastolatka mojej przyjaciółce. I gdy ta mi o tym opowiadała, przypomniała mi się sytuacja z listopada:  lało jak z cebra a mój syn wrócił ze spaceru z psem. Kiedy on wycierał czworonoga, a potem podłogę,  ja zabierałam mokre rzeczy do pralki, z TV słyszeliśmy fragment rozmowy specjalistów, jak to dzieci pozbawione szkoły siedzą tylko przed komputerem. A gdzie są rodzice? – zapytało moje dziecko.

Pandemia odsłoniła nie tylko problemy polskiej szkoły, ale przede wszystkim dysfunkcyjne funkcjonowanie rodzin, bardzo wielu rodzin, nawet takich, w których wszystko niby jest dobrze. A jedno z drugim pokazało najbardziej drażliwy problem polskiej nauczycielki i nauczyciela, czyli wchodzenie w nieswoje buty!

„W szkole wiele dzieci może zjeść jedyny ciepły posiłek”. „ To z klasą mogą pojechać na jedyną wycieczkę w swoim życiu, albo pójść do kina, muzeum”. „ Teraz, gdy dzieci nie chodzą do szkoły, to tylko jedzą niezdrowe rzeczy, nie ruszają się i tyją”. „ Na lekcjach w-f mają chociaż jakiś ruch, bo w domu tylko telewizor, komputer, albo komórka”. Albo wręcz: „Uwolnijmy dzieci z domów”.

A te dzieci to rodzi mama. I mają tatę. Czy powstają w pracowni chemiczno-biologicznej w szkole? To DOM jest podstawowym miejscem wychowania i kształtowania dziecka. To rodzice są odpowiedzialni za jego zdrowie, rozwój zainteresowań, naukę i czas wolny. To z nimi dziecko powinno poznawać świat. Nie starajmy się dla uczniów być rodzicami! Nie starajmy się ich zastąpić zakładając, że sami nie dadzą sobie rady, bo MY WIEMY LEPIEJ! 

Prawdą jest, że od czasu transformacji ustrojowej zmienia się model rodziny, w którym dzieci stają się często dodatkiem do superdomu z ogrodem, samochodu i zdjęć z wakacji. Szkoła zamiast rozwijać, uczyć, kształtować i wspierać, pracuje na dwóch skrajnych brzegach: z jednej strony stara się spełnić niezaspakajane często ambicje rodziców, by mieć geniusza,  z drugiej  jest „przechowalnią”, z której rodzic oczekuje, że odbierze gotowy „produkt”. „Produkt” był w kinie, teatrze, wrócił z wycieczki, wybiegał się, pograł w szachy, zrobił zadanie, był na spacerze, placu zabaw, zjadł obiad, to teraz w domu pozwoli rodzicom spokojnie posiedzieć przed telewizorem, albo komputerem…

We własnej pułapce

Z przerażeniem czytam wypowiedzi nauczycieli, którzy nie dostrzegają w jaką pułapkę wpadliśmy! Mało tego, sami ją zbudowaliśmy! Szkoła nie powinna i nie może przejmować funkcji domu! Dla dobra dzieci właśnie.  Fundamentem prawidłowego rozwoju psychicznego są prawidłowe relacje rodzinne. I tak jak pieniądze nie zastąpią miłości, tak  wypchnięcie dzieci do szkoły, nie naprawi sytuacji rodzinnej. Państwo uczy, że posiadając dzieci, można dostać dodatkowe pieniądze, a szkoła pokazuje, że można pozbyć się na większość dnia problemu. Idąc tą drogą, za chwilę jacyś nauczyciele wpadną na pomysł, a system to przetworzy, żeby spędzać z uczniami popołudnia i wieczory, organizować całe ferie, wakacje, a nawet święta.  Były już kiedyż żłobki tygodniowe. To może teraz szkoły od poniedziałku do soboty? Przecież w sobotę rodzice muszą odpocząć po całym tygodniu pracy, a kto lepiej, jeśli nie nauczyciel, zorganizuje wszystko? Wszak nauczyciel wie lepiej, najlepiej.

ODWIEDŹ FACEBOOK AUTORKI

Beata Wermińska